Hoge Enkel verstuiking: een soms orthopedisch letsel
enkel verstuikingen behoren tot de meest voorkomende verwondingen die door orthopedische chirurgen worden behandeld. Hoge enkel verstuikingen vertegenwoordigen ongeveer een procent van de enkel verstuikingen. Hoge enkel verstuikingen omvatten letsel aan de enkel syndesmose, dat is een groep van ligamenten die het scheenbeen en kuitbeen net boven het enkelgewricht te stabiliseren., Herkenning van een hoge enkel verstuiking of syndesmose letsel is belangrijk omdat de behandeling kan verschillen van die van een typische enkel verstuiking. Syndesmose letsel kan optreden met of zonder een bijbehorende fractuur.
De diagnose van een hoge enkel verstuiking wordt gesteld aan de hand van een zorgvuldige anamnese, lichamelijk onderzoek en beeldvormingsstudies. Patiënten kunnen een hoog-energie mechanisme van letsel, zoals een sport-gerelateerde gebeurtenis melden. Patiënten melden meestal een verdraaiing letsel aan de enkel met een externe rotatie kracht. Pijn met gewichtsdragende kan worden opgemerkt. Lichamelijk onderzoek toont meestal diffuse zwelling., Gevoeligheid voor palpatie is aanwezig over de voorzijde van de enkel bij de voorste syndesmose. Gewone röntgenfoto ‘ s (X-stralen) zijn normaal in veel gevallen van hoge enkel verstuiking. In meer ernstige hoge enkel verstuikingen, en in verwondingen geassocieerd met fracturen, röntgenfoto ‘ s zullen vaak scheiding of diastase van het scheenbeen en kuitbeen boven de enkel. Bij gelegenheid aanvullende diagnostische studies zoals stress röntgenfoto ‘ s of MRI-scans zijn nuttig bij de diagnose van een hoge enkel verstuiking.,
De behandeling van hoge verstuikingen van de enkel hangt af van de ernst van de verwonding, met name de aanwezigheid van scheiding of diastase van het scheenbeen en het kuitbeen, en de aanwezigheid van instabiliteit van de enkel. Bij verwondingen waarbij het scheenbeen en het kuitbeen niet zijn gescheiden en de enkel niet instabiel is, is niet-chirurgische behandeling aangewezen. Rust, ijs, compressie en hoogte worden aanbevolen. Een niet-gewichtdragende cast wordt gebruikt voor twee tot drie weken, gevolgd door het gebruik van een fractuur laars en progressief gewichtdragend., De hersteltijd voor hoge enkel verstuikingen is meestal langer dan die voor ernstige laterale enkel verstuikingen, gemiddeld 55 dagen in vergelijking met 28 dagen. Als scheiding van het scheenbeen en kuitbeen aanwezig is op röntgenfoto ‘ s, dan is chirurgische stabilisatie met syndesmose schroeven meestal noodzakelijk. Als de eerste röntgenfoto ’s zijn negatief, maar klinische verdenking voor syndesmose letsel bestaat, dan stress röntgenfoto’ s kunnen nuttig zijn om de scheiding van de scheenbeen en kuitbeen illustreren. Om een hoge enkel verstuiking goed te diagnosticeren en te behandelen, wordt een evaluatie door een orthopedisch chirurg geadviseerd.