volgens John Kronstadt hebben Arnold en Klein niet genoeg aangetoond om hun fraudeclaim te laten overleven. Bijvoorbeeld, hier is hoe de rechter onderscheidt het resultaat hier van een over de winst tot Dit Is Spinal Tap.”hier gaat, in tegenstelling tot Century of Progress, het vermeende frauduleuze gedrag van gedaagden dat de basis vormt van de fraudeclaim van eisers, niet verder dan de contractuele verplichtingen van gedaagden”, aldus de conclusie van het kort geding., “Eisers’ fraud claim is gebaseerd op de vermeende onjuiste voorstellingen van verweerders in verband met de winstparticipatie verklaringen, die zijn verstrekt aan eisers als onderdeel van de contractuele verplichtingen van verweerders. Hoewel eisers beweren dat gedaagden fictieve financiële boeken hebben gemaakt om eisers te misleiden, … hebben eisers geen bewijs geleverd dat zij deze fictieve financiële boeken hebben bekeken, geraadpleegd of gekregen als onderdeel van de vermeende frauduleuze regeling. De fraudeclaim van eisers verschilt dus van die van Century of Progress., Verder sluit de bewering van eisers dat zij out-of-pocket onkosten hebben geleden bij het onderzoeken van de vermeende fraude van verweerders deze zaak niet aan bij Century of Progress, omdat eventuele out-of-pocket onkosten van eisers geen schade vormen die verder gaat dan de vermeende contractbreuk.”
later, in de beslissing, bij het onderzoek of de ontbinding van IER-rechten die in een optieovereenkomst zijn vervat, als genoegdoening beschikbaar is, oordeelt Kronstadt negatief, deels omdat Arnold en Klein geen triabele vraag hebben aangetoond of zij op frauduleuze wijze in de Overeenkomst zijn betrokken., Verder voegt de rechter eraan toe: “ontbinding is een ongepaste remedie omdat de toepassing ervan, gezien de aanzienlijke hoeveelheid tijd die is verstreken sinds de optieovereenkomst werd aangegaan, derden zou schaden, inclusief ontdekking.”