kernwapens zijn de gevaarlijkste wapens op aarde., Men kan een hele stad vernietigen, mogelijk miljoenen doden, en de natuurlijke omgeving en levens van toekomstige generaties in gevaar brengen door de catastrofale gevolgen op lange termijn. De gevaren van dergelijke wapens komen voort uit hun bestaan zelf. Hoewel kernwapens slechts twee keer zijn gebruikt in oorlogvoering—bij de bombardementen op Hiroshima en Nagasaki in 1945—zijn er naar verluidt nog ongeveer 13.400 in onze wereld en zijn er tot op heden meer dan 2.000 kernproeven uitgevoerd. Ontwapening is de beste bescherming tegen dergelijke gevaren, maar het bereiken van dit doel was een enorm moeilijke uitdaging.,er zijn regionale kernwapenvrije Zones (Nwfz) ingesteld om de wereldwijde normen voor non-proliferatie en ontwapening te versterken en de internationale inspanningen voor vrede en veiligheid te consolideren.sinds de oprichting van de Verenigde Naties hebben de Verenigde Naties getracht dergelijke wapens uit te bannen. De eerste resolutie die door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties in 1946 werd aangenomen, stelde een commissie in om problemen met betrekking tot de ontdekking van onder andere kernenergie te behandelen., De Commissie zal voorstellen doen voor onder meer de controle op kernenergie, voor zover dit nodig is om het gebruik ervan voor vreedzame doeleinden te waarborgen. In de resolutie werd ook besloten dat de Commissie voorstellen zou moeten doen voor “de afschaffing van kernwapens en van alle andere belangrijke wapens die aan massale vernietiging kunnen worden aangepast.”
sindsdien zijn een aantal multilaterale verdragen tot stand gekomen met als doel de verspreiding van kernwapens te voorkomen en proeven uit te voeren en tegelijkertijd de vooruitgang op het gebied van nucleaire ontwapening te bevorderen., Deze omvatten het Verdrag inzake de Non-proliferatie van kernwapens (NPV), het Verdrag inzake het verbod op kernproeven in de atmosfeer, in de ruimte en onder Water, ook bekend als het Partial Test Ban Treaty (Ptbt), het Comprehensive Nuclear Test Ban Treaty (CTBT), dat in 1996 werd ondertekend maar nog niet in werking is getreden, en het Verdrag inzake het verbod op kernwapens (TPNW) , dat op 22 januari 2021 in werking zal treden.,een aantal bilaterale en plurilaterale verdragen en regelingen hebben tot doel bepaalde categorieën kernwapens te beperken of te elimineren, teneinde de verspreiding van dergelijke wapens en hun overbrengingsmiddelen te voorkomen. Deze variëren van verschillende verdragen tussen de Verenigde Staten van Amerika en de Russische Federatie en diverse andere initiatieven, tot de groep van nucleaire exportlanden, het Missile Technology Control Regime, de Haagse Gedragscode tegen de proliferatie van ballistische raketten en het Wassenaar Arrangement.,het secretariaat van de Verenigde Naties steunt de inspanningen die gericht zijn op de non-proliferatie en de totale eliminatie van kernwapens. “Onze gemeenschappelijke toekomst veiligstellen: een agenda voor ontwapening” beschouwt kernwapens in het kader van “ontwapening om de mensheid te redden.”In de agenda roept de Secretaris-Generaal op tot hervatting van de dialoog en de onderhandelingen over nucleaire wapenbeheersing en ontwapening. Hij steunt ook de uitbreiding van de normen tegen kernwapens, en doet in dat verband een beroep op Staten die kernwapens bezitten om te bevestigen dat een nucleaire oorlog niet kan worden gewonnen en nooit mag worden uitgevochten., Ten slotte wordt in de agenda voorgesteld een wereld zonder kernwapens voor te bereiden door middel van een aantal maatregelen ter beperking van de risico ‘s, waaronder transparantie in kernwapenprogramma’ s, verdere vermindering van alle soorten kernwapens, toezeggingen om geen nieuwe en destabiliserende soorten kernwapens in te voeren, met inbegrip van kruisraketten, Wederzijdse toezeggingen voor het niet gebruiken van kernwapens en beperking van de rol van kernwapens in veiligheidsdoctrines. Ter bevordering van de agenda worden concrete maatregelen voorgesteld.