Rooms-Katholicedit
paren die in de Rooms-Katholieke Kerk trouwen, beloven in wezen hetzelfde aan elkaar. Volgens de Rite of Marriage (#25) is de gebruikelijke tekst in het Engels:
in de Verenigde Staten kunnen Katholieke huwelijksgeloften ook de volgende vorm aannemen:
de priester zal dan hardop zeggen: “U hebt uw toestemming voor de kerk verklaard. Moge de Heer in zijn goedheid uw toestemming versterken en u beiden vullen met zijn zegeningen. Wat God heeft Verenigd, mogen de mensen niet verdelen. Amen.,”
AnglicanEdit
de wet in Engeland staat toe dat huwelijken legaal zijn als ze naar behoren worden uitgevoerd en geregistreerd in de Church of England en sommige andere religieuze lichamen (zoals Joden, Quakers): andere mannen en vrouwen die willen trouwen kunnen worden gehuwd door een lokale ambtenaar die daartoe gemachtigd is (burgerlijke ceremonie). Omstandigheden kunnen ertoe leiden dat dezelfde partners beide ceremonies op verschillende tijdstippen hebben, hoewel dit zeldzaam is. De geloften, de aanwezigheid van getuigen en de burgerlijke stand zijn absolute vereisten onder de wet.,Burgerlijke ceremonies stellen paren vaak in staat om hun eigen huwelijksgelofte te kiezen, hoewel veel burgerlijke huwelijksgeloften zijn aangepast aan de traditionele geloften, overgenomen uit het boek van het gemeenschappelijke gebed, “om te hebben en te houden vanaf deze dag, in goede en slechte tijden, in rijkdom en armoede, in ziekte en gezondheid, om lief te hebben en te koesteren, tot de dood ons scheidt.”
ze werden voor het eerst gepubliceerd in het Engels in het gebedenboek van 1549, gebaseerd op eerdere Latijnse teksten (de Sarum en York rituelen van de Middeleeuwen)., Een oudere versie van de laatste zin is “until death us depart” waar “departate” betekent “apart”. “Until death us depart” moest worden gewijzigd als gevolg van veranderingen in het gebruik van “departure” in het gebedenboek van 1662. In het gebedenboek uit 1928 (niet geautoriseerd) en in edities van het daarna gedrukte gebedenboek uit 1662 werd “obey” behouden (in het boek uit 1928 werd dit in een alternatieve versie weggelaten). De herziene vorm van het huwelijk uit 1928 werd vrij algemeen aangenomen, hoewel de vorm van 1662 ook veel werd gebruikt, maar minder na de introductie van het alternatieve Dienstboek.,de oorspronkelijke huwelijksgeloften, zoals afgedrukt in het boek van het gemeenschappelijke gebed, zijn:
toen, als de bruidegom de ring om de vinger van de bruid legt, zegt hij het volgende:
Met deze Ring trouw ik u, met mijn lichaam aanbid ik u, en met al mijn wereldse goederen schenk ik u: in de naam van de Vader, en van de Zoon, en van de Heilige Geest. Amen.
In The Alternative Service Book (1980) zijn twee versies van de geloften opgenomen: de bruid en bruidegom moeten slechts één van de versies selecteren., Versie a:
Versie B is identiek met uitzondering van de clausule “lief te hebben en te koesteren” waar de bruidegom zegt ” lief te hebben, te koesteren en te aanbidden “en de bruid zegt”lief te hebben, te koesteren en te gehoorzamen”.
sinds 2000 zijn de gewone geloften als volgt:
I, n, neem je, n, tot mijn echtgenote (of echtgenoot), tot bezit en bezit vanaf deze dag, ten goede, ten kwade, ten Rijk, ten armer, in ziekte en gezondheid, om lief te hebben en te koesteren, tot de dood ons scheidt, volgens Gods heilige wet, in de aanwezigheid van God maak ik deze gelofte.,
echter, de bruid en bruidegom kunnen ervoor kiezen om de zin” lief te hebben en te koesteren “te vervangen door” lief te hebben, te koesteren en te gehoorzamen ” wanneer de bruid haar geloften aflegt.op 12 September 1922 stemde de bisschoppelijke kerk voor het verwijderen van het woord “obey” uit de huwelijksgeloften van de bruid. Andere kerken van de Anglicaanse Gemeenschap hebben elk hun eigen geautoriseerde gebedsboeken die in het algemeen de hierboven beschreven geloften volgen, hoewel de details en de gebruikte talen verschillen.,QuakerEdit
in het Verenigd Koninkrijk, sinds de eerste wet die het huwelijk regelt (de Marriage Act 1753), erkent de staat huwelijken uitgevoerd door de “Society of Friends” (Quakers), Joden, en de Kerk van Engeland.,de verklaringen in het Quaker huwelijk werden voor het eerst vastgelegd in een Londense Jaarlijkse Vergadering minuut in 1675 als zodanig:
Man: vrienden, in de vreze van de Heer, en voor deze vergadering, neem ik mijn vriend AB tot mijn vrouw, veelbelovende, door goddelijke hulp, om haar een liefdevolle en trouwe echtgenoot te zijn, totdat het de Heer zal behagen door de dood om ons te scheiden.,
Woman: Friends, in the fear of the Lord, and for this assembly, I take my friend CD to be my husband, promising, through divine assistance, to be to him a loving and faithful wife, until it shall behage the Lord by death to separate us.
de procedure wordt herhaald in een minuut van Londen Jaarlijkse Vergadering van 1754, en de verklaringen bleven hetzelfde tot de twintigste eeuw., In juli 1922 werd het Comité voor de Huwelijksverklaring opgericht en dit rapporteerde aan de jaarlijkse bijeenkomst in Londen in 1923, en na verwijzing naar een andere Commissie werd de laatste zin gewijzigd in zolang we beiden op aarde zullen leven; hoewel de optie van totdat het de Heer door de dood zal behagen om ons te scheiden als alternatief bleef.,
de huidige verklaringen toegestaan in Groot-Brittannië jaarlijkse bijeenkomst is:
vrienden, Ik neem deze mijn vriend om mijn echtgenoot, veelbelovende, door goddelijke hulp, om hem / haar een liefdevolle en trouwe echtgenoot, zo lang als we beiden op aarde zullen leven., aangifte kan worden voorafgegaan door In de aanwezigheid van God
De verklaring kan worden voorafgegaan door In de vreze van de Heere, en in de aanwezigheid van deze vergadering Het woord echtgenoot kan worden vervangen door een vrouw of man als geschikt of door een partner in het huwelijk De zin door middel van goddelijke bijstand kan worden vervangen door de woorden met Gods hulp De zin zolang we zowel op aarde zal leven, kan vervangen worden door de woorden tot het zal den Heere met de dood om ons te scheiden De verklaring kan worden gemaakt in het Welsh in “plaatsen waar de Welsh tong wordt gebruikt”