Vivaldi ‘ s vioolconcerten in E majeur (RV 269), G mineur (RV 315), F majeur (Rv 293) en F mineur (Rv 297) zijn in veel meer mensen bekend dan degenen die weten dat ze zo heten. We hebben het natuurlijk over de concerten die de vier seizoenen vormen (respectievelijk”Lente”, “Zomer”, “Herfst” En “Winter”).,
het stuk is net zo populair onder liefhebbers en regelmatige concertgangers als onder adverteerders die op zoek zijn naar dramatische muziek om hun TV—slots tot leven te brengen, jonge koppels die de knoop leggen en muziekdirecteurs die zich verdiepen in het “klassieke” kanon om een film te soundtrack (punten voor degenen die je kunt bedenken-laat het ons weten in de commentaren hieronder!).,
ondanks het feit dat ze bijna 300 jaar geleden zijn gecomponeerd, zijn de werken een steunpilaar gebleven van concertzalen en populaire cultuur, vaak inspirerend voor nieuwe composities zoals Max Richter ’s 2012 Hercomposed en Anna Meredith’ s 2016 Anno, waarin elektronica en visuals zijn verwerkt.
Niccolò Paganini: “Caprice No. 24 “
als het gaat om technisch, virtuoos vioolschrijven waar je sinds de titel naar verlangde, heeft Paganini ‘s” Caprice No.24 ” dat in drommen., Een variatie van solo vioolwerk dat al lang beschouwd wordt als een van de moeilijkste stukken ooit voor het instrument geschreven, deze caprice heeft het allemaal: agile scale en arpeggio passages, parallelle octaven en dagenlang dubbel stoppen, veel op en neer rennen over de toets, en wat linker pizzicato erin gegooid voor een goede maat.
als dat veel te ver is gegaan, geef het dan gewoon een luisterbeurt – technische kennis terzijde, het klinkt behoorlijk verdomd ongelooflijk.
Vittorio Monti: “Czardas”
zoals Paganini ‘ s Caprice No., 24, de Italiaanse componist Monti ‘ s “Czardas” duikt regelmatig op in de menigte aangename delen van concertprogramma ‘ s. Gecomponeerd in 1904 na een traditionele Hongaarse volksdans (of csárdás), begint het werk langzaam met veel rauwe Italiaanse emotie alvorens uit te breken in waanzinnige semiquaverpassages die later worden gecombineerd met zwaar melodische frasen.
met al dat drama en sentimentaliteit, perfect voor een expressief instrument zoals de viool, zijn we niet verbaasd dat het een direct herkenbare favoriet blijft., We dagen lezers die minder bekend zijn met de concertzaal uit om dit ook niet te weten: denk aan Lady Gaga circa 2010 …
Felix Mendelssohn: Vioolconcert in E mineur
als je eenmaal het hoofdthema van het eerste deel van Mendelssohn ‘ s Vioolconcert in E mineur hebt gehoord, zul je het moeilijk vinden om te vergeten: dat is zeker een van de grootste aanspreekpunten van het werk voor ons. De viool krijgt eerst een stoot op de mooie melodie (wat vrij ongebruikelijk is voor concerten uit die periode) en het thema wordt in verschillende iteraties en over interessante texturen gehoord doorheen de sonatevorm., het Vioolconcerto ging in première in 1845 en was Mendelssohn ‘ s laatste grote orkestwerk en blijft een van de meest uitgevoerde vioolconcerten in de geschiedenis.
Johann Sebastian Bach: “Chaconne” uit Partita No. 2 In D mineur
gekartelde akkoorden luiden het begin in van de “Chaconne” uit Bachs Partita No.2 In D mineur voor viool, waardoor het een even dramatische opening krijgt als elk werk in deze lijst., Bachs populaire vioolstuk, gecomponeerd tussen 1717 en 1720, stelt elke speler op de proef met stukken over vier-noten akkoorden en meerdere melodielijnen tegelijkertijd klonken. violist Joshua Bell beschreef het als ” niet alleen een van de grootste stukken muziek ooit geschreven, maar een van de grootste prestaties van elke man in de geschiedenis. Het is een spiritueel krachtig stuk, emotioneel krachtig, structureel perfect”. Dan is het een luisterbeurt waard.,Ralph Vaughan Williams: “The Lark Ascending”
niets is meer typisch Engels, noch meer bevredigend voor violisten en vioolliefhebbers, dan de zwevende melodieën van Ralph Vaughan Williams’ gorgeous “The Lark Ascending.”Oorspronkelijk geschreven voor viool en piano en rescored voor solo viool en orkest in 1920, het werk blijft als een van de meest populaire stukken in concertzalen in Groot-Brittannië en in het buitenland., het is gebaseerd op George Meredith ‘ s gedicht met dezelfde naam dat, net als de eerste vioolsolo, getuige is van een leeuwerik als “He rises and begins to round / He drops the silver chain of sound…” Het is de belichaming van nostalgische Engelse pastorale romantiek.
Johann Sebastian Bach (arr. August Wilhelmj): Air On The G String
in de 19e eeuw schreef de Duitse violist August Wilhelmj een arrangement van de “Air” uit js Bachs orkestsuite no.3 In D majeur voor solo viool en orkest., Naast het uitkiezen van een solist (in plaats van een hele groep eerste violen die de melodie spelen), transponeerde het arrangement het stuk naar een nieuwe toonaard en vereiste de solist om zijn hele rol te spelen op de laagste snaar van de viool, wat nieuwe mogelijkheden bood in termen van hoe het stuk kon klinken (en hoe moeilijk het kon zijn!).
Het is sindsdien populair gebleven en inspireert de akkoordenreeks in Procol Harum ‘ s hit “A Whiter Shade Of Pale” en duikt op in tal van filmsoundtracks en tv-advertenties.